เมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว มีอนิเมะเรื่องหนึ่งที่เหล่าทาสแมวบอกต่อกันให้แซ่ด นั่นคือเรื่อง Ramen Akaneko เรื่องราวของร้านราเมนที่มีแมวเป็นเจ้าของและเชฟ โดยทำมาจากมังงะชื่อเดียวกัน แม้จะเป็นอนิเมะที่งานภาพออกแนวเรียบง่าย ไม่ได้สวยงามหวือหวามากนัก แต่ความน่ารักของเหล่าแมวเหมียว พร้อมทั้งภาพราเมนสุดน่ากิน รวมถึงเรื่องราวที่สอดแทรกอยู่ก็ทำให้ทั้งคนรักแมวและคนชอบกินดูกันอย่างติดหนึบ ซึ่งมีทั้งสิ้นเพียงแค่ 12 ตอน ตอนละประมาณ 25นาทีเท่านั้นเองค่ะ ดูเพลินๆ แป๊บๆ ก็จบแล้ว

มาว่าถึงตัวละครกันก่อน ร้าน Ramen Akaneko เป็นร้านราเมนที่บริการโดยน้องแมว ประกอบด้วย บันโซ แมวแดงเจ้าของร้าน รับหน้าที่ทำน้ำซุปและปรุงอาหาร นิสัยออกแนวจริงจังเพราะต้องดูแลร้านและเหล่าลูกน้องแงว ปกติประจำการอยู่หน้าเตา แต่เวลาต้องปกป้องร้านก็ออนโหมดโหดดุได้ (ซึ่งก็ยังน่าร้ากกกก) ซาซากิ แมวเทาพนักงานต้อนรับและแคชเชียร์ เป็นแมวนิสัยดี ชอบช่วยเหลือทุกคน

ซาบุ แมวดำพนักงานช่วยใส่เครื่องต่างๆ ลงในราเมน ช่วยเตรียมอาหารบ้าง ยืนหน้าเคาน์เตอร์บ้าง แล้วยังเป็นแมวติดเกมจริงจังถึงขั้นลงแข่งทัวร์นาเมนต์ ฮานะ แมวขาวสาวสวยคุณหนูคุณใจพนักงานเสิร์ฟ มีหน้าที่เสิร์ฟ แนะนำอาหาร รวมทั้งหน้าที่ ‘น่ารัก’ และตัวซีเคร็ท กฤษณะ เสือโคร่งสาวแสนขี้อาย เลยไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาให้ลูกค้าเห็น วันๆ ก็อยู่หลังร้านรับหน้าที่ทำเส้น แถมยังทำเส้นอร่อยมากจนกลายเป็นจุดขายของร้าน จะออกมาหน้าร้านก็ต่อเมื่อมีคนเข้ามาหาเรื่อง เรียกว่าแค่ปรากฏตัวคนก็เผ่นแน่บ

ในร้านมีพนักงานมนุษย์คนเดียวคือ ทามาโกะ ยาชิโระ ที่มีหน้าที่หลักคือแปรงขนแมวและล้างจาน เพราะเป็นร้านขายอาหาร ถ้าขนแมวร่วงลงไปในชามจะเป็นเรื่องได้ และเมื่อแมวแปรงขนเองไม่ได้ เลยต้องหามนุษย์มาช่วย เกิดเป็นความสัมพันธ์และมิตรภาพน่ารักๆ ระหว่างคนกับแมวแต่ละตัวที่ต้องชมว่าเก็บแคแรกเตอร์มาได้ดีมาก อย่างฮานะจังก็ตามประสาแมวขาวสุดสวย ออกแนวสวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่ง แต่จริงๆ จิตใจดี หรืออย่างกฤษณะที่ปกติสุภาพเรียบร้อยขี้อายขี้เกรงใจ แต่พอถึงช่วงผลัดขนแล้วเกาเองไม่ได้ (ขนอาจจะร่วงลงไปในเส้น) ก็คือหงุดหงิดจนกลายเป็นเสือ (เอ๊ะ!) ทั้งคนทั้งแมวกรี๊ดด้วยความกลัวไปตามๆ กัน

เรื่องทั้งหมดจะเกิดขึ้นในร้านราเมนที่มีตัวละครหลัก 5 ตัวกับอีก 1 คน ภาพเน้นไปที่ความน่ารักของเหล่าพนักงานแงวทั้งหลาย เอาง่ายๆ แค่ภาพน้อนมานอนหงายพุงให้ทามาโกะแปรงขนก็คือต้องอุทาน “น่าร้ากกกก” หรือซีนทั้ง 6 ชีวิตรวมตัวกันนอนกลางวันในห้อง โดยกฤษณะนอนกอดทามาโกะก็แสนจะน่ารักนุ่มฟูว แต่ที่สอดแทรกไว้ด้วยก็คือปรัชญาในการทำร้านอาหารของชาวญี่ปุ่น ตั้งแต่สโลแกนของร้านที่บอกว่าการบริการสำคัญกว่ารสชาติ ทั้งนี้เพราะแมวเป็นผู้ทำ จึงมีข้อจำกัดทั้งเรื่องวัตถุดิบไปจนถึงรสชาติที่อาจจะไม่ถูกปากมนุษย์ทั้งหมด เลยต้องเน้นไปที่บริการ อย่างตอนที่มีเชฟต่างชาติเข้ามากินราเมนแล้วสงสัยว่าทำไมไม่ใช้ต้นหอมในซุปแบบดั้งเดิม บันโซอธิบายว่าเพราะแมวกินพืชจำพวกหอมไม่ได้ เป็นอันตรายถึงชีวิต กินเกลือกับโชยุก็ไม่ได้ เลยต้องใช้วิธีชิมน้ำซุปที่เจือจางมากๆ แทน คุณเชฟกินไปมองบรรยากาศร้านไปด้วยก็เห็นว่านอกจากความอร่อย ลูกค้าที่เข้ามายังมีความสุขกับการได้เห็นพนักงานแมวเหมียวสุดน่ารัก รอยยิ้มเต็มร้านไปหมด ก็เลยพูดกับตัวเองว่า “อาหารคือความบันเทิง” หมายถึงว่าการกินอาหารนั้น รสชาติก็สำคัญ แต่ปัจจัยแวดล้อมก็มีผลด้วยเช่นกัน อ่ะ จดจำแล้วนำไปใช้ได้หนึ่ง

หรืออย่างเรื่องการทำเส้นสดของกฤษณะที่เสือสาวของเราตั้งใจทำมากและอร่อยมากๆ แต่ลูกค้ากลับไม่ค่อยสั่ง ทามาโกะเลยออกความคิดทำโปสเตอร์รูปกฤษณะกำลังทำเส้นพร้อมข้อความว่าเมนู Akaneko Special เป็นราเมนเส้นสดทำมือโดยเสือ แต่แทนที่จะดีใจ กฤษณะกลับบอกว่าไม่เอา อยากให้ลูกค้าสั่งเพราะความอร่อย ไม่ใช่เพราะสตอรี่ที่เหมือนเอามาขายเพิ่มมูลค่า จนฮานะจังต้องมาเบิกเนตรให้ว่าก่อนลูกค้าจะรู้ว่าอร่อย ก็ต้องให้เขาสั่งให้ได้เสียก่อน จดจำแล้วนำไปใช้ได้อีกหนึ่ง

รวมๆ แล้วแต่ละตอนก็จะมีการนำเสนอเรื่องราวประมาณนี้ นอกจากจะได้เห็นความน่ารักของน้องแมวก็ยังจะได้ความรู้เกี่ยวกับการทำร้านราเมนในญี่ปุ่นว่าเขามีเรื่องอะไรที่คอนเซิน มีสิ่งไหนที่ต้องรับมือ มีธรรมเนียมหรือวัฒนธรรมการกินแบบไหน มีการเจรจาธุรกิจกันยังไง เรื่องราวเรียบง่าย ดูง่าย ไม่มีดราม่า ช่วงที่เล่าถึงปูมหลังของน้องแมวน้องเสือมีแอบน้ำตาซึมบ้าง แต่บรรยากาศโดยรวมคือฮีลใจฟีลกู๊ด ในส่วนของราเมน อาจจะไม่ได้ลงลึกเรื่องดีเทลส่วนประกอบหรือสูตร แต่ก็มีภาพสวยๆ ยั่วๆ น่ากินให้ดูเยอะเลย

เหล่าทาสแมวไปดูกันได้ที่ยูทูป Ani-One Thailand เพราะแมวน่ารักทำอะไรก็น่ารัก น่ารักจริงๆ เชื่อสิ!

ภาพ: Ani-One Thailand