ฉันเคยได้ยินกิตติศัพท์ย่านพระโขนงจากคำบอกเล่าของพ่อกับแม่ว่าเป็นแหล่งการค้า รวมร้านรวง ห้างร้านดังๆ ขนาดใหญ่ โรงภาพยนตร์ที่มีดาราดังในสมัยนั้นมาโชว์ตัวไม่ขาดสาย ในยุคพ่อแม่ยังหนุ่มสาวเรียกว่าเป็นแหล่งรวมตัววัยรุ่น อีกแห่งที่ไม่มีใครไม่รู้จัก

วันนี้ฉันกับทีมครัวตั้งใจมาเดินเล่นตลาดพระโขนง ไม่ใช่จะมารำลึกความหลังดูร่องรอยความรุ่งเรืองในอดีตที่หลงเหลือผ่านโรงหนังเก่าผุพังแต่อย่างใด แน่ล่ะ พอเห็นก็อดจินตนาการไม่ได้ว่า ครั้งหนึ่งที่แห่งนี้เคยเป็นแหล่งรวมไลฟ์สไตล์ Entertainments Complex ของคนกรุงเลยหรือเนี่ย กาลเวลาเปลี่ยน อะไรก็เปลี่ยน ถึงกระนั้นพระโขนงก็ยังคงคึกคักและมีสีสัน แค่เดินเลี้ยวเข้าตลาดก็พาเราเข้าไปอีกโลก ที่นี่มีพี่น้องชาวพม่าตั้งรกราก ทำมาค้าขาย มีชาวพม่าอาศัยอยู่จำนวนมากจนได้รับฉายา ‘ลิตเติ้ลเมียนมา’ และใช่จะมีแต่ชาวพม่านะคะ ปัจจุบันตลาดแห่งนี้ยังเป็นพื้นที่พหุวัฒนธรรม มีทั้งชาวกะเหรี่ยง อินเดีย ศรีลังกา ฯลฯ อาศัยอยู่รวมกัน  

 

เราเลยพาทุกคนวาปมาเที่ยวพม่ากลางกรุง เดินเล่น เดินกินอาหารพม่าและชมบรรยากาศไปพร้อมๆ กัน บอกเลยค่ะว่า อาหารพม่าก็แซ่บ อร่อยกว่าที่คิด ราคาเป็นมิตรอีกต่างหาก เหมาะมาเปิดประสบการณ์ลองกินอาหารพม่าสุดๆ

 

การเดินทางมาตลาดสะดวกสบาย นั่ง BTS มาลงสถานีพระโขนง ออกทางออกที่ 3 เดินตรงไปราว 700 เมตร ข้ามถนนแยกไฟแดง เดินต่อถึงซอยสุขุมวิท 71 ซ. 2 เดินเลี้ยวเข้าตลาดพระโขนง บรรยากาศช่วงเช้าวันธรรมดาอย่างเรามาวันนี้คึกคักพอประมาณ คนพื้นที่ว่าถ้ามาวันเสาร์-อาทิตย์ พี่น้องชาวพม่า เนปาล อินเดีย ศรีลังกาจากทั่วสารทิศจะมาเดินเที่ยว จับจ่ายใช้เงินกันคึกคักแน่นตลาด มองเผินๆ ปากทางเข้าตลาดก็เหมือนตลาดสดทั่วไป ขายผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ โจ๊กรถเข็น น้ำชง เดินเข้ามาสักหน่อยเริ่มเป็นร้านชำพม่า ขายเสื้อผ้าของกินของใช้แปลกตา

ยังไม่ถึงไหนเจอคุณลุงกำลังทอด ‘บาเยีย’ และ ‘ซาโมซ่า’ เอาเลยประเดิมตลาดพม่าด้วยของกินเล่นอินเดียนี่ละ ฮา บาเยียร้านคุณลุงทำสดใหม่ ภาษาพม่าเรียก ‘บยา จอ’ ทอดร้อนๆ ชิ้นไม่เล็กไม่ใหญ่ขายชิ้นละ 5 บาท กรอบ เนื้อนุ่มแน่น หอมถั่ว เป็นบาเยียอร่อยกว่าที่เคยกินอีกอะ แนะนำเลย ร้านไม่เด่นไม่ดัง ไม่มีป้ายร้านแต่อร่อยจนอยากให้ดัง ขากลับพากันมาซื้อซ้ำหิ้วกลับไปกินบ้าน ส่วนซาโมซ่า ชิ้นละ 10 บาท ไส้แน่นรสชาติกลมกล่อม เครื่องเทศจัดจ้านอยู่ มากับน้ำจิ้มใสๆ เปรี้ยวปี๊ดดดดดดดด กลิ่นคล้ายน้ำส้มสายชู ไม่จิ้มก็อร่อยนะ

เดินเล่นเพลินๆ แบบมีหมุดหมาย แป๊บหนึ่งก็มาถึงร้าน MONA ร้านอาหารพม่า ที่คนบอกต่อกันมาว่ารสชาติเหมือนไปกินที่พม่า อะ แต่เรามาเช้าไปค่ะ เลยเดินเล่นรอ จน 10:30 น. แล้วสั่งอาหารกับพี่โมนาเจ้าของร้าน ให้พี่เขาเลือกมาให้ 5 เมนูห้ามพลาดถ้าอยากลองกินอาหารพม่า เอาแบบที่ไม่กิน เหมือนมาไม่ถึงพม่า

 

จานแรก ‘นานจิโต’ เป็นเส้นอวบอ้วนเหมือนอุด้งแต่เทกเจอร์หนึบเหนียวนุ่ม คลุกเครื่องมารสชาติจัดจ้าน มัน เผ็ด เค็ม หอมกลิ่นหอมเจียว ใส่เนื้อไก่หั่นชิ้นกับเต้าหู้ หอมสดซอย รสแซ่บมาเลย เส้นทำจากแป้งข้าวเหนียวเลยหนึบถูกปากทุกคนเลย กินคู่ผักกาดดองเปรี้ยวๆ ของพม่าคือเด็ด ถือว่าเป็นจานเปิดประตูเข้าพม่าได้อย่างเฟรนลี่มาก ถูกปากคนไทยสายแซ่บแน่นอน 

 

สลับมากินจานเส้นน้ำๆ กันมั่ง ‘โมฮิงกา’ หรือขนมจีนพม่า น้ำขนมจีนทำมาจากเนื้อปลา เส้นก็คล้ายขนมจีนบ้านเรา ตัวน้ำซุปรสชาติเค็มนิดๆ ออกเช็งๆ นัวๆ กลิ่นพริกแกงในน้ำซุปไม่จัดจ้าน เป็นน้ำแกงใสๆ ถ้วยนี้ออกแนวกินง่ายสบายท้อง พอรู้ว่าคนพม่าเขากินเป็นอาหารเช้าก็เข้าใจได้ทันที

 

‘ชางข้าวซอย’ ถ้าฟังไม่ผิดนะคะ ภาษาพม่ายากมาก หรือเรียกง่ายๆ เลยว่าข้าวซอยแห้งพม่า จานนี้แซ่บนวลนัววววววว เส้นเคลือบน้ำข้าวซอยรสเค็ม มัน เผ็ด จัดจ้านหอมกระเทียมหัวหอมเจียวดีงาม ตัวเส้นนุ่มหนึบนิดๆ ทำจากแป้งสาลีคล้ายเส้นเล็กบ้านเรา กัดขาดง่าย ไม่หนึบเท่าตัวเส้นในนานจิโตะจานแรก เทกเจอร์คนละแบบ เป็นจานขายดีพี่น้องชาวพม่าชอบกินกัน เราก็ชอบ กินแห้งแล้วก็ต้องกินน้ำ ‘ข้าวซอยน้ำ’ เส้นเหมือนกัน ใส่มาในน้ำซุปใส ถ้วยนี้รสไลท์ๆ เลย เค็มนวล ซดง่าย

 

 

สุดท้าย ‘เลอะเพตโตะ’ ยำใบชา จานนี้ต้องสั่งนะ เรียกว่าเป็นอาหารประจำชาติสุดโด่งดังของพม่าเลย ทำจากใบชาหมัก ใส่เครื่องยำอย่างกระเทียมทอด ถั่ว หอมเจียว งาคั่ว กะหล่ำปลีซอย มะเขือเทศ รสชาติฝาดนิดๆ เปรี้ยวมันหน่อยๆ หอมบรรดาเครื่องคลุกที่ผสมกันมา กินเพลินมาก จานนี้แต่ละร้านก็รสชาติต่างกันไปนะ เจอบางร้านฝาดจัดอย่างเดียวคลุกมาไม่กลมกล่อมก็มี ส่วนร้านพี่โมน่าเรียกว่าอร่อยยกนิ้วเลย (คลิกอ่านบทความเพิ่มเติม ละเพ็ตโตะ Burmese Tea Salad กำลังดังทั่วโลก )

อาหารพม่ารสชาติหลักๆ เลยจะเป็นเค็ม มัน เผ็ด เครื่องเทศกำลังดีไม่หนักแน่นเท่าอินเดีย และเราแทบจะไม่ได้รสหวานในอาหารพม่าเลย ถ้าหวานก็มาจากตัววัตถุดิบไม่ใช่แต่งรสหวานด้วยน้ำตาล ถือว่ารสชาติถูกปาก เปิดโลกอาหารพม่าได้ประทับใจพวกเราเลย อะ ถ้ามาคนเดียวแล้วต้องสั่งหนึ่งจานเราเลือก ‘นานจิโต’ ไม่ก็ ‘ข้าวซอยแห้งพม่า’ แต่ถ้ามาหลายคน สั่งมาลองให้หมดค่ะ เพราะราคาดีงามมากกกก หารกันยังสบายกระเป๋า ทั้งหมดที่เราสั่ง ถ้วยละ 50 บาท ยกเว้นเลอะเพตโตะ 70 บาท สรุปรวมมื้อนี้ 270 บาท คุณพระ!!!

ร้าน Mo.Na ( MOGOK FAMILY Burmese restaurant ) ของพี่โมนาเป็นร้านเล็กกระทัดรัด มีโต๊ะนั่งอยู่ 3 ตัว ช่วงวันเสาร์-อาทิตย์คนมากสักหน่อย ลองโทรสอบถามก่อนได้ค่ะ (โทร. 062 709 0665)

 

อิ่มคาวแล้วต่อด้วยหวาน หยิบขนมที่แวะซื้อระหว่างทางขึ้นมากิน เห็นคุณลุงว่าเป็นโรตีพม่า ราคา 15 บาท เป็นแผ่นแป้งโรตีแห้งๆ กับถั่วเท่านี้เลย แผ่นแป้งโรตีเหนียวนุ่ม แต่จืดสนิท กินกับถั่วลูกไก่ต้มมันๆ รสชาติออกงงๆ อะ ถัดมาเป็นแผ่นแป้งถั่วทอด แผ่นแป้งกรอบแทรกด้วยถั่วตลอดทั้งแผ่น มันๆ กรอบๆ กินเพลินๆ คนพม่าเขากินเป็นขนมกินเล่น แล้วก็บิเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ในโมฮิงกา (ขนมจีนพม่า) กินแนม เพิ่มเทกเจอร์ เราก็แบ่งมาบิใส่ตอนกินขนมจีนด้วย สรุปแล้วที่ซื้อมาไม่มีอะไรเรียกได้เต็มปากกว่าขนมหวานเลย

 

ออกจากร้านพี่โมนาก็แทบจะกินต่อไม่ไหว แต่เห็นของทอดก็อดใจไม่ไหวเหมือนกันค่ะ เห็นอะไรสักอย่างคล้ายกล้วยทอดร้อนๆ เอาขึ้นจากเตามันน่ากินมาก พี่คนขายบอกมันคือน้ำเต้าชุบแป้งทอด อร่อยนะ แพ้คำว่าอร่อย เลยสั่งมาลอง 6 ชิ้น 20 บาท ตัวแป้งกรอบหอมรสชาติอยู่ที่เนื้อน้ำเต้าที่พอทอดแล้วสุกหวานฉ่ำ ฟีลลิ่งกินเทมปุระผักอะ แต่แป้งพองๆ เหมือนกล้วยทอด กินอร่อยเพลินดี

 

 

เดินมาไม่ไกลเจอโดนัทพม่า เรียกว่า ‘โมเลก้าว’ เป็นขนมทำจากแป้งข้าวเหนียว ทอดราดน้ำตาลเคี่ยวชุ่มๆ เหมือนขนมวงของไทยเราเลย แต่กินแล้วไม่เหมือนนะ แป้งเหนียวหนึบคล้ายโมจิ ตัวแป้งไม่มีรสอะไร ความหวานหอมมาจากน้ำตาลเคี่ยวที่เคลือบอยู่นี่แหละ เหนียวนุ่มหวานชุ่มน้ำตาลอร่อยเลย ชิ้นละ 10 บาท มีขายหลายร้านเลย บางร้านก็ทอดสดใหม่ทำไป ขายไป

 

อีกอันเรียก ‘โมโรโจ’ จากร้านเดียวกันเป็นขนมแป้งทอดก้อนกลม ตอนแรกเดาว่าน่าจะคล้ายไข่หงส์ ไข่เหี้ย ผิดคาด แป้งบางแต่กรอบหนึบเหมือนตัวโดนัทพม่า สอดไส้มะพร้าวขูดผัดกับน้ำตาล เหมือนไส้กระฉีกบ้านเราค่ะ อร่อยดี ชิ้นละ 10 บาท 2 ตัวนี้เป็นรสชาติที่คุ้นเคย เข้าถึงง่ายเลยแหละ

อยากลองอีกอย่างคือข้าวแกงพม่าที่มีอยู่หลายร้านทั่วตลาด หน้าตาน่ากิน แต่กระเพาะพวกเรารับไม่ไหวจริงๆ ค่ะ มาครั้งหน้าคงได้ลองข้าวแกงพม่าดูสักตั้ง

ก่อนกลับเราแวะร้านขายของชำพม่า ไปดูกันว่าเขาเอาอะไรมาขาย ส่วนใหญ่ก็เป็นข้าวของเครื่องใช้ทั่วไปที่นำเข้ามาจากพม่า ทานาคาทั้งผงและกระปุก เครื่องเทศสำหรับทำอาหาร ปลาแห้ง ขนมกรุบกรอบ ของกินเล่น มีชายี่ห้อยอดฮิตซองเขียว ของฝากที่ใครไปพม่าก็ซื้อกลับ เราลองซื้อขนมกลับมา 3-4 อย่าง ที่คุณพี่เจ้าของร้านแนะนำว่า เนี่ยแหละ คนพม่าเขาชอบกิน

 

กลับถึงออฟฟิศเปิดขนมกินกันค่ะ ซองเหลือง 40 บาท เปิดออกมาหน้าตาขนมแห้งๆ รสสัมผัสคือแห้งเลย รสชาติเหมือนขนมไข่บ้านเรา เป็นขนมไข่กรอบ หอมๆ หวานนิดๆ เหมาะกินกับชาร้อนๆ เลยไปชงชาพม่ามาดื่ม อันนี้เคยดื่มอยู่ค่ะรสชาติที่คุ้นเคยเป็นชานมพม่าหวานหน่อยๆ เขาขายปลีกซองละ 5 บาท หรือเหมาถุงแพค 30 ถุงก็ได้นะ ถูกกว่า

 

ขนมกล่องสีส้มรูปกระต่าย เปิดมาเป็นแผ่นวงรีใหญ่รสชาติเหมือนโรตีกรอบ หวานนิดๆ เหมาะกินกับชากาแฟ น้ำหวาน กล่องนี้ 40 บาทเหมือนกันค่ะ อีกอันเห็นหน้าตาประหลาด แห้งๆ เสียบไม้อย่างกับหมึกหวาน จริงๆ เป็นมะปราง 3 รส เปรี้ยวปรี๊ดดดตาหยี หวานนิดๆ เผ็ดหน่อยๆ หอมเครื่องเทศ อันนี้อร่อยเหมือนกินบ๊วย 3 รสอะ แปลกดี ส่วนตัวชอบ

 

วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่รู้จะไปไหน ชวนเพื่อนแวะไปเที่ยวพม่ากลางกรุงฯ เปิดประสบการณ์กินเที่ยวที่‘ลิตเติ้ลเมียนมา’ ตลาดพระโขนง ก็เป็นอีกทริปที่สนุก อร่อย สบายกระเป๋าเลยค่ะ

อ่านบทความเพิ่มเติม

จะ’บาเยีย’ หรือ ‘บยา จอ’ ก็มาจากแขกอินเดีย

ละเพ็ตโตะ Burmese Tea Salad กำลังดังทั่วโลก