ไม่ว่าจะไปเที่ยวสถานที่หรือประเทศไหน ทุกคนมีเมนูในใจที่ต้องไปกินให้ได้กันไหมคะ? สำหรับฉัน ‘การได้กินกาแฟที่ดี ทำให้วันนั้นเป็นวันที่ดีของฉันได้เลย’ เหมือนประโยคที่ว่า Life happens coffee helps เลย

ถ้าพูดคำว่า ‘ชุมแพ คนรุ่นฉันที่เกิดวัย 90s หรือแก่กว่า ก็อาจจะรู้จัก คำว่าชุมแพจากภาพยนตร์ แต่จริงแล้วๆ อำเภอชุมแพ เป็นอำเภอเล็กๆ ที่ตั้งห่างจากตัวเมืองจังหวัดขอนแก่น ประมาณ 80 กิโลเมตร ฉันไม่ใช่คนอำเภอชุมแพแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ผูกพันกับอำเภอนี้ เพราะได้มาเข้าเรียนที่นี่ ตั้งแต่ประถมจนจบมอหก 

ในภาพจำของฉันตั้งแต่เด็ก ชุมแพคืออำเภอเล็กๆ ที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ไปกว่าเป็นทางผ่านเพื่อเข้าตัวเมืองขอนแก่น แม้จะมีตลาด ร้านค้า ซูเปอร์ฯ ที่ใหญ่กว่าอำเภอรอบข้างบ้าง ก็ไม่ได้เป็นอำเภอที่เจริญสำหรับฉันเท่าไร เติบโตเข้าสู่วัยทำงาน ฉันก็เหมือนคนต่างจังหวัดส่วนมาก ที่ต้องเข้ามาทำงานกรุงเทพฯ เหตุผลก็คงคล้ายกันกับหลายคน คือความเจริญที่ไม่เอื้ออำนวยในการทำมาหากิน

 

เพราะอย่างนั้นสำหรับฉัน การได้เดินทางกลับบ้านในระยะทางกว่า 440 กว่ากิโล ก็เหมือนกับการ ‘ท่องเที่ยว’ ไปพักผ่อนในสถานที่ที่เราสามารถเอนกายได้อย่างสบายใจ สถานที่ที่คุ้นเคย แต่ก็ยังมีสิ่งใหม่ๆ เกิดขึ้นทุกครั้งที่กลับไป สถานที่ที่เรียกว่า ‘บ้าน’

เช่นกันกับครั้งนี้ ที่การกลับบ้านของฉันทำให้ฉันได้เจอกับร้านและเมนูที่มาเติมเต็ม ทำให้เช้าวันนั้นของฉันเป็นวันที่ดี

 

ฉันค้นพบร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ชื่อว่า มติ มติเป็นร้านกาแฟโลคอลที่มีโรงคั่วกาแฟเล็กๆ เป็นของตัวเอง ซึ่งกาแฟของที่นี่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ด้วยเพราะเจ้าของร้านเริ่มตั้งต้นมาจากความชอบ ไม่ใช่เพราะเรื่องของธุรกิจ

ออกตัวก่อนว่า ฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการดื่มกาแฟ ความรู้ในเรื่องกาแฟค่อนข้างจะเป็นศูนย์ แต่ส่วนตัวแล้ว ฉันชอบดื่มกาแฟที่มีความหอม มัน รสชาติกลมกล่อม และร้านนี้เป็นร้านที่ทำกาแฟรสชาติได้ถูกปากฉันมาก ในราคาที่ย่อมเยา ครั้งแรกที่ได้ไปดื่มกาแฟที่นี่เรียกได้ว่า ‘ประทับใจ’ และรู้สึกอยาก ‘ขอบคุณ’ ที่ชุมแพมีร้านแบบนี้สักที!

 

เมนูประจำ ที่มาทุกครั้งก็จะสั่งทุกครั้งแบบที่ไม่ต้องคิดเลยคือ ลาเต้คั่วกลางไม่หวาน รสชาติที่ลงตัว ละมุนลิ้น มีรสชาติของกาแฟที่กลมกล่อม กลิ่นหอม แม้จะสั่งไม่หวานเลย เป็นรสชาติที่ฉันคิดถึงทุกครั้งที่กลับมากรุงเทพฯ

ถ้าเป็นตอนที่อยู่กรุงเทพฯ ตื่นมาอยากดื่มกาแฟดีๆ สักแก้ว ฉันก็แค่เปิดแอปพลิเคชัน แล้วกดจิ้มสั่งร้านที่อยากกิน ก็จะมีตัวเลือกร้านมากมาย แบบที่กลายเป็นว่าเครียดมากกว่าว่าจะกินร้านไหนดี เพราะเยอะไปหมด และเครียดกับราคา ที่เรียกได้ว่าแพงกว่าข้าวไปสองเท่า

ใครจะไปคิดว่าฉันจะหากาแฟดีๆ กิน จากอำเภอเล็กๆ อย่างชุมแพได้! 

 

ฉันได้ลองเปิดใจชิมเมนูอื่นบ้าง อย่างอเมริกาโน่คั่วอ่อน เมนูโปรดของใครหลายๆ คน มีรสชาติที่ติดเปรี้ยวหน่อย สายเปรี้ยวน่าจะชอบ  พอกินแล้วจะมีกลิ่นหอมอบอวลอยู่ในปาก ที่ร้านมีเมล็ดกาแฟให้เลือกหลากหลาย ทั้งเมล็ดกาแฟที่เป็นแบบ Single เช่น เอธิโอเปีย บราซิล เคนย่า และแบบ HouseBlend ของทางร้านเอง ที่เอาเมล็ดกาแฟที่มีมากกว่าหนึ่งชนิดมาผสมรวมกัน  ซึ่งเมล็ดกาแฟที่เอามาคั่วรวมกันนั้น ส่วนใหญ่ก็เกิดจากการปรับ เปลี่ยน หลังจากได้รับฟีดแบคจากลูกค้าที่มากินแล้วชอบ อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้กาแฟของที่นี่มีรสชาติที่เอกลักษณ์ไม่ซ้ำที่ไหน นั่นก็คือมี Roaster มือคั่วเมล็ดกาแฟประจำร้าน ที่เป็นอีกหนึ่งหัวใจสำคัญในการคัดสรรให้ได้กาแฟที่ดีและมีคุณภาพออกมานั่นเอง จึงไม่แปลกใจเลยที่ฉันและอีกหลายๆ คนจะสมัครใจเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้

หากใครติดใจ อยากลองเอาไปชงกินเองที่บ้าน ที่ร้านก็มีขายเมล็ดกาแฟที่ทางร้านคั่วเองอีก แต่ฉันไม่ได้ซื้อกลับไป เพราะคิดว่าชงยังไงก็คงชงไม่อร่อยได้เท่าที่ร้านทำอยู่ดี ฮ่าๆๆ

 

นอกจากนี้ที่ร้านยังมีขนมที่ทำแบบโฮมเมด ซึ่งจะมีเมนูที่โชว์หน้าตู้ไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน รสชาติโดยรวมไม่ติดหวาน กินกับกาแฟแล้วลงตัวมากๆ เหมือนคิดมาแล้ว

ร้านกาแฟและกาแฟเพียงแก้วเดียว กลายเป็นแหล่งคอมมูนิตี้ใหม่ของคนชุมแพ ที่รวบรวมคนทั้งรุ่นเก่าและรุ่นใหม่ที่เป็นคอกาแฟเข้าไว้ด้วยกันอย่างลงตัว “เจอกันมตินะมึง” เป็นประโยคติดปาก ที่ฉันกับเพื่อนจะนัดรวมตัวกันทุกครั้งที่กลับบ้านพร้อมกัน และเพื่อนฉันทุกคนก็จะเห็นพ้องต้องกัน บ้างก็ได้เจอรุ่นพี่ที่รู้จัก ได้ทักทายกันบ้าง เหมือนได้ย้อนวันวาน กลายเป็นเหมือนงานรวมรุ่นขนาดย่อม

 

ช่วงชีวิตวัยเลขสิบของฉันคือชุมแพ ฉันเติบโตและใช้ชีวิตมาในอำเภอนี้ ทำให้ดีใจมากๆ ที่มีที่ที่รวมความชอบของฉันเข้าด้วยกัน ทั้งได้ดื่มด่ำกับลาเต้และผู้คนที่เป็นเซฟโซนของฉัน ทำให้การกลับบ้านของฉันนั้นสมบูรณ์แบบ

กลิ่นกาแฟที่หอมฟุ้งไปทั่วร้าน เคล้ากับบรรยากาศแสนอบอุ่นของคนกันเอง ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยและสบายใจทุกครั้งที่ได้มา

รสชาติของกาแฟและรสชาติของความทรงจำของฉัน ก็คงจะชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่มาท่องเที่ยวในสถานที่แห่งนี้

เรื่องและภาพ: Ramyeon_Girls
สุขนิยมสาววัย 28 ปี ที่พยายามหาและมีความสุขจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละวัน ด้วยการตื่นมาติ่งและได้กินกาแฟอร่อยๆ ยามเช้า